DE GIFTIGE SCHIL van onze normale sinaasappels en citroenen.
UIT HET KOOKSCHRIFT VAN TANTE DORA
In haar kookschrift verzamelt tante Dora al jaren smakelijke recepten, spaarzame kooktips en maaltijdsuggesties. Een schat aan inspiratie, opgeborgen in de la van de keukentafel. Gelukkig mag Dora Besparen elke dag in het geheime kookschrift bladeren, en de erin opgeborgen kennis en ervaring met haar lezers delen.
In het recept voor een overheerlijk goedkoop toetje met wat sinaasappelrasp wordt bij recepten en soms ook in Dora Besparen de aanwezigheid van een schimmelwerende stof op de schil van gewone sinaasappels en citroenen genoemd.
We zijn daar niet verder op in gegaan, maar wat meer informatie daarover kan geen kwaad. Want zo gerust moeten we niet zijn over de stof die gangbaar op citrusfruit wordt gedaan, vooral om de vruchten niet te laten schimmelen en er langer verkoopbaar te laten uitzien. Alleen wassen is niet voldoende om dit stofje te verwijderen. Om die reden gebruikt Tante Dora bij het koken eigenlijk alleen onbehandelde , dus zeg maar meestal biologische sinaasappels, citroenen en limoenen als de rasp daarvan nodig is. Er zijn trouwens ook niet-biologische niet met dit gif behandelde citrusvruchten te koop en er worden zelfs citroenen, limoenen en sinaasappels aangeboden met de vermelding dat de schil in de keuken te gebruiken is.
De stof die men meestal gebruikt heet Imazalil. Hoe onschuldig is dat Imazalil? Imazalil is een gifstof, een pesticide. Volgens de gegevens licht giftig, wel irriterend voor de ogen. Het kan een soort brandwonden op de huid geven en er is van bekend dat het kankerverwekkend is. Ook de negatieve invloed op onze vruchtbaarheid is onderzocht of te wel het zorgt ervoor dat je moeilijker kinderen kan krijgen. Krijg je het gedurende langere tijd binnen, dan heeft het ook nog nadelige invloeden op de werking van onze lever.
Dat alles klinkt in mijn oren niet als een echt onschuldige stof. Om die reden raad ik altijd aan om onbehandeld schil van citrusfruit te gebruiken .
Op de schil van nectarines en citrusfruit wordt regelmatig meer dan 5 mg per kilo Imazalil aangetroffen. Dit terwijl de aanvaardbare dagelijkse inname van Imazalil op 0,025 mg per kilo is vastgesteld. En dan hebben we het niet over de hoeveelheid Imazalil die door de schil heen in het vruchtvlees en het sap terecht komt.
Nu krijgen we al in de wereld van nu vele zogenaamd onschadelijke stoffen in grote hoeveelheden naar binnen. Dus gecombineerd is de hoeveelheid giftige stof die ons lichaam moet verwerken veel groter.
Al in 2005 is er Aktie gevoerd om hiervoor scherpere normen vast te stellen. Maar dat heeft tot geen echte veranderingen geleid. (Bron:http://www.weetwatjeeet.nl./persbericht29nov2005.html) .
Daarbij is het goed om te weten dat chemische bestrijdingsmiddelen niet op de ingrediëntenlijst van eten hoeft te staan. Voedsel kan besmet zijn met pesticiden, chemicaliën, acrylamide, perfluoroctaanzuur, perchloraat (raketbrandstof) en andere giftige chemicaliën zonder dat dat vermeld wordt.
Dus een goede raad zou zijn als je citrusrasp voor je eten wilt gebruiken: koop een onbehandelde sinaasappel of citroen.
En het enige voordeel is dat gebruik van die stof op de schil wel vermeld moet worden als men dit fruit te koop aanbiedt. Dus even goed opletten als men deze vruchten gaat kopen.
Follow
Dus als er niets vermeld is, zou het veilig zijn? Ik gebruik regelmatig citroen of sinaasappelrasp, dus koop ik bio fruit. Maar bij losse vruchten weet ik het toch niet altijd zeker.
Neef Groen is qua voeding een Pietje Precies. Neef M is een beetje een slons, die denkt: zolang je niet elke dag een volle eetlepel citroen- of sinaasappelschil eet, zal het wel loslopen. Als je biofruit koopt, dan scheelt dat al heel veel.