NIEMAND GAAT MEER ETALAGES KIJKEN

TANTE DORA

Op deze redelijk druilerige zondag in januari komt een bedachtzaam mens snel tot filosoferen. Over de zondagen bijvoorbeeld. Toen tante Dora nog een man en kinderen had, ging het hele gezin zondagmiddag ‘etalages kijken’. Dat was in de jaren zestig echt een geaccepteerde manier om een lome zondag door te brengen. Mensen liepen door de winkelstraten en keken etalages.

De winkels waren dicht op zondag, uiteraard. In veel gevallen gingen de winkels zaterdagmiddag al dicht. Dan kon de winkelier de weekstaat opmaken en rustig de voorraad nalopen. En zondag gingen hij en zijn vrouw ook etalages kijken. Want iedereen wilde kijken wat er te koop was. Niet eens zozeer om alles te kopen, maar om erover te fantaseren DAT je alles kon kopen.

Toneelstukjes

Etalages waren vensters op een andere wereld. Etalages deden ertoe. Goed betaalde etaleurs schikten de waren op etalagepoppen of op artistieke displays, en plaatsten overal prijskaartjes bij. Etalages waren kleine toneelstukjes. Met dun garen en met spelden werd de suggestie gewekt dat de sjaal om de nek van de etalagepop ook echt wapperde in de wind. En met behulp van wit etalageflanel en wit crêpepapier werden de schaatsen en de sleetjes in een heus winterlandschap tentoongesteld, compleet met sneeuwpop van papier-maché. Het publiek keek zijn ogen uit.

Er waren vaste dagen waarop etalages werden vernieuwd, vaak voorafgaande aan het weekeinde. Want zondagmiddag kwamen de potentiële klanten kijken, en dan moest je de nieuwste collectie kunnen tentoonstellen. Voor maandag, als de winkels weer open gingen. De hebzucht die de mooie etalages opwekten, moest de volgende week immers worden verzilverd. De investering in etalagepoppen en etalagematerialen was de moeite waard.

Tegenwoordig zijn winkels de hele week open, ook op zondag. Ook nu zijn er wel etalages die mooi zijn aangekleed. Maar de gemiddelde etalage is al lang geen lokkertje meer. Het lokken gaat via internet en sociale media. Dat is jammer. Etalages kijken deed je met het hele gezin, en als afsluiting ging je met z’n allen een kopje warme chocolademelk drinken in een café met een Perzisch tapijt op tafel. En je droomde zuchtend over de mooie dingen die je gezien had, en die je ooit, misschien al gauw, hoopte te kunnen kopen. Eigenlijk best romantisch, zo op de zondagmiddag. In ieder geval gezellig.

LEES MEER:   In de jaren zestig van de vorige eeuw moest je wel altijd met een schuin oog op je loonzakje letten, want het grote consumeren was nog niet echt begonnen:

http://www.dora-besparen.nl/doras-ding/het-loonstrookje-en-het-loonzakje/

Follow