CHIPS IN SUSHI- EN GALEPENOSMAAK, HET LIEFST IN EEN JUMBOZAK

door Neef M · Gepubliceerd 22/01/2017 · Bijgewerkt 21/01/2017

Lekker op de bank met een zak chips? Tegenwoordig is het heel normaal. Toen tante Dora nog een jonge vrouw was, was het dat zeker niet. Al kwamen in de jaren zestig geleidelijk de eerste chippies op de markt. Die chips waren van het merk Smith’s (een ander merk was er niet), en je had maar één smaak: naturel. Het waren kleine zakjes, jumbozakken bestonden nog niet.

Onderin elk zakje Smith’s chips zat destijds een beetje zout, verpakt in een soort builtje van doorzichtig blauw papier. Als je je chips zout wilde hebben, dan moest je eerst dat builtje uit de zak vissen. Dat kostte wel eens moeite, want het ding kroop altijd onderin. Daarna moest je het zakje opendraaien en het zout over de chips strooien. Goed schudden en je had gezouten chips. Die intussen voor het merendeel gebroken waren.

Paprikasmaak!

Later werden de chips voorgezouten. Zo bleven de aardappelschijfjes in ieder geval heel. Na een aantal jaren alleen naturel chips te hebben gegeten, werd Nederland op z’n kop gezet met een heel nieuwe sensatie: chips met paprikasmaak! Chips met rood paprikapoeder: dat zag er absoluut exotisch uit. Een bijzonderheid, waar jong en oud eens speciaal voor ging zitten, en waar zelfs krantenartikelen aan werden gewijd.

Inmiddels kun je chips in tientallen smaakrichtingen kopen, van gewoon en paprika tot kaas-ui, barbecue-ham, joppie en teriyaki. En een klein zakje is uitsluitend voor enge mensen die aan de lijn doen. Gewone mensen eten op de televisiebank met gemak een hele megazak chips leeg. En nog een, als het echt lekker is. Er zijn mensen die er echt aan verslaafd zijn, en daadwerkelijk aan hun chipsverslaving sterven.

Steekproef

Huiswerkopdracht van tante Dora: houd een niet representatieve steekproef in een supermarkt bij jou in de buurt, en meet hoe lang de planken met alleen maar chips bij elkaar zijn (geen andere zoutjes). Tel de vele verschillende smaken. Wedden dat je er zelf van schrikt? Twintig smaken? Dertig? Hoe moet je daar nog uit kiezen? Elke dag van de week een andere smaak? Of twee smaken per dag? Of gewoon eens geen chips eten, zeggen de voedingsdeskundigen. Maar ja: voedingsdeskundigen zijn zo… deskundig. Saai dus, veel saaier dan designerchips in sushi- of galepenossmaak. Kiezen is moeilijk.