DECEMBER IS DE MAAND VAN DE LIEFDADIGHEID

door Neef M · Gepubliceerd 08/12/2016 · Bijgewerkt 07/12/2016

Als de dagen kort zijn, de kerstboom opgetuigd en de kachel warm, dan worden de mensen ook een beetje warm om hun hart. Iedereen wil graag dat iedereen het goed heeft, vooral in december. Daar spelen de goede doelen handig op in. Overal worden inzamelings- en sponsoracties georganiseerd voor de Voedselbank, voor mensen in nood, en om fondsen bij elkaar te krijgen voor kerstvieringen voor eenzame mensen.

Laten we eerlijk zijn: de neven van tante Dora vinden dat een goed en zinvol ding. Er zijn ontelbare mensen voor wie de decembermaand helemaal niet zo feestelijk is. Dan is het goed als er organisaties en meelevende burgers zijn, die in ieder geval een poging wagen om in de donkere dagen voor Kerstmis een sprankje licht te brengen. Wij vinden dat die hulp in ieder geval door moet gaan.

Nodig

Aan de andere kant zijn dergelijke acties blijkbaar meer dan nodig. Dat geeft te denken. Er zijn steeds meer mensen, ook in ons land, die afhankelijk zijn van liefdadigheid. Ze kunnen niet meer meedoen met de rest van de Nederlanders, ze zijn ontmoedigd door de vele slagen die het noodlot ze uitdeelt, en de economische omstandigheden maken het ze onmogelijk om zichzelf door werken uit de put te trekken.

Wie pech heeft, heeft het sinds mensenheugenis moeilijk. Het is van alle tijden, dat mensen tussen de wal en het schip belanden. Vlak na de vreselijke oorlog van 1940 – 1945 hebben we in Nederland besloten dat niemand meer permanent in de narigheid mag blijven zitten. Er werden manieren bedacht om pechvogels weer te laten meedoen, bijvoorbeeld door het opzetten van sociale werkplaatsen en door een goede arbeidsbemiddeling. En als je pechvogel bleef, bijvoorbeeld omdat je arbeidsongeschikt werd, dan kreeg je genoeg geld om er redelijk van te kunnen leven.

Dat is niet meer. De sociale werkplaatsen zijn opgeheven en veel uitkeringen zijn teveel om van te sterven, en te weinig om van te leven. Voor veel landgenoten met een ruim salaris is het moeilijk voor te stellen, hoe het is om van een bijstandsuitkering te moeten rondkomen. Hoe het is om niet naar de dokter te gaan, om maar geen eigen risico te hoeven betalen. Hoe het is om voor je kinderen geen winterjassen te kunnen kopen, hoewel ze die wel nodig hebben. Hoe het is om je lam te schrikken, als je wasmachine ermee ophoudt (want waar haal je zo gauw een vervanger vandaan?).

Beterverdienenden

De gedachte aan de stad- en buurtgenoten die niet kunnen meedoen, is voor veel beterverdienenden (en dus voor heel veel politici, die dik boven modaal verdienen) geen aangename gedachte. De goeden daargelaten. Maar kom op, zeggen ze in december: voor de armen zamelen we geld in, en we bezorgen ze een fijne dag. Zelfs op de televisie worden arme sloebers door volgegeten glitter-BN’ers in het zonnetje gezet. Ach, wat fijn voor die ouden en eenzamen, dat ze nu ook eens een kersdiner kunnen eten! Helaas, na Kerst is het weer ‘business as usual’, en zoeken ze het verder zelf maar uit. Dan worden de dagen weer langer, en de behoefte om over oorzaak en gevolg na te denken wordt steeds korter.

Laten we eerlijk wezen: zou het niet heerlijk zijn, als Voedselbanken en andere hulpprogramma’s niet nodig zouden zijn? Dat een rechtvaardige samenleving zo goed ingespeeld is op de werkelijke behoeften van iedereen, dat niemand meer gebrek hoeft te lijden? Laat dat de hartenwens voor 2017 zijn, vinden wij. Dat hoeft geen vrijblijvende, hopeloos romantische hartenwens te zijn: in maart 2017 zijn er nationale verkiezingen.