WIE BEWAART, HEEFT WAT

door neef Groen · Gepubliceerd 05/01/2016 · Bijgewerkt 02/03/2016

TANTE DORA

Het is een gevleugeld gezegde, dat tante Dora nog steeds graag gebruikt: wie bewaart, heeft wat. Bij tante Dora slaat dat vaak op dingen die je krijgt of overhoudt. Dat zijn dingen die misschien geen grote financiële waarde vertegenwoordigen, maar waarvan je vrijwel zeker weet dat je ze later nog wel een keer kunt gebruiken. Als je die zaken bewaart, heb je er later nog wat aan.

We krijgen vaker spullen gratis mee, of houden meer over dan we wellicht denken. Hier een lijstje van artikelen en producten die we regelmatig over hebben, en die we best kunnen bewaren voor een later moment:

Elastiekjes. Elastiekjes zitten om de stelen van snijbloemen, om stukken kaas van de markt, om poststukken en om bosjes radijs. Als je een doos gloednieuwe elastiekjes in de winkel koopt, dan ben je soms niet meer dan een euro kwijt, en je doet er misschien wel tien jaar mee. Maar waarom zou je elastiekjes kopen, als je ze om de haverklap gratis krijgt? Gewoon een bakje of doosje zoeken en ze erin doen. Voor later, want een elastiekje bij de hand is altijd handig.
Zakjes suiker en creamer. Als je ergens een kopje koffie drinkt, dan krijg je daar meestal een zakje suiker en een zakje koffiecreamer bij, zelfs als je je koffie zonder suiker en melk drinkt. Bovendien krijg je dikwijls een zakje met een koekje er in. Als jij of je vriend of vriendin de zakjes onaangeroerd op het schoteltje laten liggen, dan neemt de bediening alles weer mee, en verdwijnt het in het vuilnisvat. Dat is zonde. Neem het zelf mee, je hebt er immers voor betaald! Doe de suiker, de koekjes en de creamer thuis in een trommeltje, of leeg het suikerzakje in jouw eigen suikerpot.
Paperclips. Eén van de neven werkt op een kantoor. Hij ontvangt elke dag brieven en rapporten, die moeten worden verwerkt. Vaak zitten er paperclips aan al die paperassen. Hij bewaart ze in een piepklein mandje op zijn bureau. Als hij zelf een paperclip nodig heeft, dan grijpt hij nooit mis.
Sluitclipjes. Een zak brood uit de supermarkt is vaak afgesloten met een plastic clipje, met daarop de houdbaarheidsdatum. Heel handig, die clipjes, zeker als je thuis een pakje brood moet maken voor onderweg. Bewaar ze dus maar, die clipjes, en hergebruik ze desnoods vele malen. Helemaal gratis. Hetzelfde geldt voor de plakkertjes die tegenwoordig op zakken rijst of kaas zijn geplakt, om ze na gedeeltelijk gebruik hersluitbaar te maken. Plak ze ergens vast op een vensterbank of op een richel, zodat je ze kunt hergebruiken met zakjes waarvoor niet zo’n plakker is meegeleverd.

Enzovoort, enzovoort. Je staat er soms nauwelijks bij stil, hoeveel kleine, onaanzienlijke voorwerpjes uit het dagelijkse leven opnieuw gebruikt kunnen worden. Hergebruik van een elastiekje of een paperclip levert natuurlijk niet zoveel op. Maar het gaat om de regelmaat en de lange duur van het hergebruik. Of, zoals tante Dora het graag zei: alle kleine beetjes helpen. Of: wie het kleine niet eert, is het grote niet weert. Of: de broodkruimels steken je. Maak er maar een gewoonte van, van dat micro-recyclen, dan gaat het al snel vanzelf, net als het besparen.