ELKE VREEMDELING BRENGT ZIJN LEKKERNIJEN MEE

door neef Groen · Gepubliceerd 31/10/2015 · Bijgewerkt 30/10/2015

TANTE DORA

Vanuit de brandhaarden van de wereld vluchten mensen naar het veilige Europa. Is dat eng? Hoe langer je gaat zitten piekeren, en je daarbij laat leiden door boze doemdenkers, hoe enger het vanzelf wordt. Bekijk de nieuwe Nederlanders eens met een andere bril. Bekijk ze eens met een culinaire bril. Want heel veel producten die we nu als vanzelfsprekend op tafel zetten of watertandend in de fruitschaal leggen, zijn in de afgelopen halve eeuw door ‘buitenlanders’ naar Nederland gebracht.

Een lijstje? Hier een aantal producten dat tante Dora in haar meisjesjaren nog niet kende, maar die inmiddels helemaal bij de Nederlandse keuken passen:

De watermeloen Vijftig jaar geleden aten de Nederlanders nauwelijks meloen. De enige meloenen die je kon kopen, groeiden in kassen in het Westland en waren hard en een beetje zuur. Met name de Turkse ‘gastarbeiders’ waren dat anders gewend. Voor hen hoorden watermeloenen bij een verantwoorde maaltijd. Zij vonden het jammer, dat ze hier geen watermeloenen konden kopen. Slimme Hollandse importeurs gingen ze ten slotte mondjesmaat invoeren, en verkochten ze op weekmarkten. Turkse gezinnen kochten ze meteen. In het begin keken de kaaskoppen een beetje wantrouwig naar die enorme dingen met al die pitjes. Maar toen ze de vruchten eenmaal probeerden, waren ze dolenthousiast! Sindsdien is de watermeloen ook een Nederlandse vrucht.
Dönner, shoarma en köfte Kom op jongens! We hoeven je toch niet te vertellen dat al die geroosterde vleesspecialiteiten uit Turkije en uit het Middellandse Zeegebied komen? Inclusief de knoflooksaus die jullie nu ook zo graag op de friet en de hamburger spuiten? Hoe denk je dat die hier in Nederland terechtgekomen zijn?
Humus Welke Marokkaan die hier een halve eeuw geleden in de industrie kwam werken, had ooit kunnen voorspellen dat je tegenwoordig in elke supermarkt van Nederland humus kan kopen? Vaak in diverse soorten en smaken? Lekker voor op een toastje bij de buis, of zelfs op een sneetje van dat platte brood, dat je nu zelfs in een afbakvariant in de supermarkt kan kopen? Tante Dora kon als jonge vrouw geen plat vlaaibrood kopen bij haar bakker om de hoek!
Aubergine en courgette Tante Dora heeft op de Huishoudschool goed leren koken. Maar ze heeft op school nooit iets klaargemaakt met aubergine en courgette. Die kwamen pas in de jaren zeventig in de groentespeciaalzaken te liggen. En op de weekmarkt, voor de ‘buitenlanders’. Natuurlijk begonnen ook de kaaskoppen die Mediterrane vruchten snel te kopen en te eten. De recepten kregen ze van hun Marokkaanse of Turkse buurvrouw.
Curry Kerrie, ja dat kenden de Nederlanders vroeger wel. Het was niet altijd heel erg duidelijk wat je ermee kon, maar op de kip was het wel lekker. Anders, maar lekker. Kerrie is een vernederlandste versie van de honderden soorten currypoeders en –pasta’s die in India en Pakistan worden gemengd en gegeten. Door Hindoestaanse Surinamers in de jaren zeventig, maar ook door Tamil-vluchtelingen in de jaren tachtig van de vorige eeuw, werden currygerechten populair. Aanvankelijk werden curries vooral in specialiteitenrestaurants gegeten, want ja: hoe kom je aan al die exotische kruiden? Eerst werden kruidenmengsels in toko’s gekocht, ook door Nederlanders met een fijne neus. Tegenwoordig staan de currymengsels naast de kroepoek en de sambal in de supermarkt. Wel aangepast aan de snelle Nederlandse smaak, maar toch: tante Dora kon in haar jonge jaren geen curries maken, al had ze het nog zo graag gewild.

Enzovoort, enzovoort. Als we alle producten, gerechten en ingrediënten wegdenken die vluchtelingen en ‘buitenlanders’ in de afgelopen halve eeuw in ons land hebben geïntroduceerd, dan aten we hier nog steeds alleen maar boerenkool, piepers en slavinken. Ook lekker, maar je snapt wat we bedoelen. Kom maar op met die gerechten en recepten, beste nieuwkomers! Begin vooral leuke restaurantjes en importeer jullie specialiteiten. De lekkerbekken zullen het jullie danken.