HALLO, JA IK ZIT IN DE BUS, EN DAT WIST JE EIGENLIJK AL LANG
Soms praten de neven en nichten zelfs op verjaardagsfeestjes over besparen. Dat moet uiteraard niet uit de hand lopen, maar af en toe wordt er een punt gescoord. Zoals laatst, toen een neef het over het bellen in de bus had:
‘Ik zit regelmatig in de stadsbus. Soms hoor ik een paar stoelen verderop een mobiele telefoon afgaan. Dan wordt er opgenomen, geluisterd en dan volgt het antwoord. Zonder te overdrijven gaat het antwoord in negen van de tien gevallen zo: ‘Ja… ik zit in de bus… ja… over tien minuten… ja… ik kom eraan!’. Niet ongeveer zo, nee letterlijk, woord voor woord, elke keer weer.
Wat betekent dat? Dat betekent dat degene die opbelt eigenlijk al lang weet dat er iemand in de bus naar hem of haar op weg is, en over een aantal minuten voor de deur staat. Dat hadden ze immers de vorige dag al uitgezocht en afgesproken. Het is dus een compleet nutteloos telefoongesprek! Kom je echt? Jahaa, dat wist je toch? Zit je echt in de bus? Jaaa! Je vraagt naar de bekende weg, simpelweg om het helemaal honderd procent zeker te weten, in plaats van 95 procent zeker. Heus, ongelogen en zonder overdrijving: negen van de tien telefoongesprekken in de bus gaan zo.
Kun je nagaan, als al die mensen al die onnodige telefoongesprekjes in al die bussen in heel het land eens achterwege zouden laten, hoeveel huishoudgeld er dan dagelijks zou worden gespaard. Met andere woorden: laat die verspilling nou eens ophouden! Ik kom, en dat weet je al lang. Bel niet! Heb geduld, ik ben onderweg, en pas als dat niet zo is, dan bel ik je op.’
Er zit wat in.
LEES MEER: Over de bus gesproken: waar zijn al die ouderen gebleven, die vroeger nog wel met het openbaar vervoer reisden?:
Hallo, ja ik ben in de super…… ja…..nee, vergeet ik niet, dat staat op het lijstje….ben bijna klaar…..nee geen rij voor de kassa…tot zo.