HOGE KOSTEN DRIJVEN MENSEN IN DE ARMOEDE
Er heerst veel verborgen armoede in Nederland. En bovendien veel angst om vanuit een redelijke veilige financiële positie in de verborgen armoede te geraken. Daar doet de aantrekkende economie niet aan af. Het bijzondere aan de huidige armoede is, dat hij niet alleen wordt veroorzaakt doordat burgers minder in hun portemonnee krijgen. Natuurlijk is het een probleem dat bij stijgende inflatie lonen jarenlang bevroren worden en pensioenen niet meer worden geïndexeerd. Maar daarbij komt tegenwoordig de explosieve stijging van de kosten voor heel veel Nederlanders, ook voor Nederlanders die eigenlijk al moeite hebben om rond te komen. Hier een aantal voorbeelden:
- Vroeger zaten mensen beneden een bepaalde inkomensgrens in het Ziekenfonds. Het Ziekenfonds bood iedereen een basisverzekering tegen ziektekosten. Die verzekering vergoedde niet alles, zoals merkbrillen met hippe glazen. Het ‘ziekenfondsbrilletje’ was daarvan het spreekwoordelijke gevolg. Maar je had wel een bril, en je hoefde er zelf niets voor te betalen. Als werknemer of bijstandsgerechtigde betaalde je een deel van de premie, maar het grootste deel kwam voor rekening van de werkgever of de uitkerende instantie. Het werknemersdeel was bovendien al verrekend in de hoogte van het loon of de uitkering. Je merkte er weinig van. Tegenwoordig moet je premie betalen, ook als je in een uitkering zit. Dat is maandelijks veel geld. Bovendien moet je veel behandelingen gewoon uit je eigen portemonnee betalen, vanwege het eigen risico. Feitelijk betaalt de verzekeringsmaatschappij maar heel weinig uit. Het is geen wonder dat ziektekostenverzekeraars momenteel schathemeltjerijk zijn, en er zelfs al aan denken om de gigawinsten aan hun aandeelhouders uit te betalen. Uiteraard kunnen mensen met weinig inkomen zorgtoeslag krijgen. Maar de toeslag dekt vaak de kosten van de premie niet. En die € 385 eigen risico ben je, als je wat langer in de lappenmand bent, ook nog kwijt. Ziek zijn is kostbaar, maar ook als je niets mankeert, ben je grote bedragen kwijt aan je verzekering.
- De huren rijzen de pan uit. Door regeringsbeleid worden de woningbouwverenigingen op grote kosten gejaagd, en worden daar niet voor gecompenseerd. Vaak is een huurverhoging de enige mogelijkheid om niet failliet te gaan. De kosten van de sociale verhuurders wordt dus afgewenteld op de huurders. Bovendien komen de woningbouwverenigingen door hun eigen hoge kosten nauwelijks meer toe aan hun kerntaak: het bouwen van betaalbare woningen voor mensen die geen duur huis kunnen kopen, of niet heel duur een huis kunnen huren op de vrije woningmarkt. Hoe je het ook wendt of keert: de huurder is financieel de dupe. Voor huurders met een klein inkomen is er natuurlijk huurtoeslag. Die kwam eerder deze eeuw in de plaats voor de oude huursubsidie. De huurtoeslag dekt echter niet de gehele huur. Bovendien wordt huurtoeslag voorlopig verstrekt. Veel huurders beseffen niet, dat de huurtoeslag die ze krijgen een voorschot is. Pas achteraf, soms een jaar na dato, gaat de Belastingdienst kijken of je de huurtoeslag terecht hebt ontvangen. Er hoeft niet zoveel te gebeuren, of je blijkt zoveel teveel te hebben verdiend, dat je een deel of de gehele toeslag weer terug moet betalen. Daarbij gaat het soms om duizenden euro’s, die je dan uiteraard al hebt uitgegeven. Zo komen welwillende en oppassende mensen ineens in de hoge schulden te zitten.
- En dan zijn er nog de kleine kosten die flink omhoog gaan: van postzegels, abonnementen, openbaar vervoer en afvalheffing, tot de prijzen van melk en koffie. Het gaat niet met euro’s maar met dubbeltjes tegelijk, maar al die hogere prijzen bij elkaar gerekend leiden wel tot hogere uitgaven.
Misschien wordt het toch eens tijd dat dingen als huren en zorgverzekering weer centraal worden geregeld. Dus op een manier waardoor geld voor zorg naar zorg gaat en niet naar de aandeelhouders, en waardoor woningbouwverenigingen weer geld overhouden om betaalbare huur- en starterswoningen te bouwen. Dat kost geld. Maar als de sterkste schouders de grootste lasten dragen, en niet alle lasten buiten proportie op de zwakste schouders ploffen, dan is het goed te doen. Er worden dan immers ook kosten bespaard, door verbeterde efficiëntie en gezamenlijke inkoop, bijvoorbeeld van medicijnen. En omdat geld voor zorg en huurwoningen naar de mensen gaat waarvoor dat geld bedoeld is, en niet naar de vele directeurtjes, onderdirecteurtjes, managers en naar de aandeelhouders.
LEES MEER: Niemand wil oorlogen, maar ook geen crises meer. Dat moet toch te regelen zijn?
http://www.dora-besparen.nl/gedachte-van-de-dag/geen-oorlog-en-geen-crises-meer/
Follow
