DE WERELD IS ……OP WEG
Een verslag van een vrijwillige hulpverlener bij de grens van Servië
Met dank aan Jeroen Wils
Ik moet nog maar ongeveer 500 meter lopen naar de grens van Servië. Ben samen met duizenden en duizenden mensen op weg hen wijzend naar waar te gaan, waar de grenzen nog open zijn. En duidelijk te maken waar ze gesloten blijven, hen voor te bereiden en te vertellen dat ze in grote groepen samen de grens moeten oversteken. Vooral als ze door het niemandsland lopen voorbij de grens van Macedonische grens. Daar waar ze gemakkelijk kunnen verdwalen … opdat zij daarna moeten wachten in de regen vele dagen lang op een veld . Weggezakt in de modder van duizenden gemoeide voeten die samen op weg zijn. Omdat de Noordelijke staten officiële geregelde registratie verkiezen boven waardige menselijkheid.
Maar ik kan hen niet begeleiden: de rolstoelen, de oma’s met kinderen en de kruiwagens die verlamde overgrootvaders gelegen in een trog vol modder het land uitvoeren. Ik moet ze uitleggen dat ik zou worden gevangen gezet aan de overkant 4 kilometer verderop, als ik hen zou helpen ….en als zij mijn Engels niet kunnen begrijpen,kruis ik mijn armen. Want iedereen begrijpt gekruiste armen: het verschil tussen vrijheid en gevangenis ..
Ik ben zo dankbaar voor de flitsen van de slaap in Helga Rubinstein’s auto tussen het komen en gaan van treinen en de dagen van herstel in mijn nieuwe woning dat Cristhian Lumare Scorrano had verzorgd in Shutka, de grootste zigeuner stad van deze planeet …
een zigeuner lied maakt alles goed. …