SINT MAARTEN: WIE MEER HEEFT, DEELT DAT MET DEGEEN DIE MINDER HEEFT

Het Sint Maarten-feest, waarbij kinderen met lichtjes, liedjes en lampionnen langs de deuren gaan, heeft te maken met de feestdag van de heilige Maarten of Martinus van Tours, een christelijke heilige die leefde in de eerste eeuwen van onze jaartelling. Gisteren 11 november vierden christenen zijn jaarlijkse feestdag. Er zijn nog maar weinig mensen in Nederland, die iets hebben met de christelijke heiligen en hun feestdagen. Maar Sint Maarten is een verhaal apart, omdat hij deed wat de meeste mensen in zijn tijd niet deden, en nog steeds niet doen: delen.

Martinus was een officier in het Romeinse leger. Op een koude, winterse dag reed hij te paard met zijn soldaten de stadspoort uit, zijn dikke soldatenmantel warmend om zich heen geslagen. Net buiten de stadspoort zat een arme bedelaar op de grond, smekend om aalmoezen. Ondanks de winterse temperaturen was de man nauwelijks gekleed, en bibberde van de kou. Sint Maarten bedacht zich geen moment, haalde zijn mantel van zijn schouders, en sneed hem met zijn zwaard doormidden. De ene helft hield hij zelf, de andere helft gaf hij aan de verkleumde bedelaar. De mantel was immers groot genoeg voor beiden, dus hadden ze er nu beiden plezier van.

Aalmoes

Het is belangrijk dat Martinus de mantel DEELDE. Hij had de mantel ook in zijn geheel weg kunnen geven. Hij was een officier, en had een soldaat kunnen terugsturen om hem een andere mantel te brengen. Maar dan was de weggeschonken mantel een aalmoes voor de bedelaar geweest, iets dat een hoger geplaatste aan een lager geplaatste geeft. Door de mantel te delen, kwamen Martinus en de bedelaar op gelijke voet. Delen kent geen rangorde. Wie eerlijk deelt, is gelijk met degene waarmee gedeeld wordt. Dat is een wezenlijk verschil.

Er zijn in ons land politici, die groot voorstanders zijn van het geven van aalmoezen. De mensen in onze maatschappij die het minder hebben, krijgen een afgepaste aalmoes van de mensen die het beter hebben, en worden geacht daar heel dankbaar voor te zijn. Een aalmoes is top-down, zoals dat zo mooi in management jargon heet. Een zoethoudertje.

Delen gebeurt altijd op gelijke hoogte, tussen mensen die naast elkaar staan. ‘Ik had eerst meer dan genoeg, jij had niets, en omdat we gedeeld hebben, hebben we beiden genoeg. Ik heb genoeg, en jij hebt nu ook genoeg, van mijn genoeg.’ Delen is iets samen doen, zonder de waardigheid van de ontvanger aan te tasten. Delen biedt een echte, eerlijke oplossing.

Schutspatroon

Zoals gezegd: onze Nederlandse maatschappij heeft weinig meer met het christendom. Maar misschien moeten we Sint Maarten toch maar eens de schutspatroon maken van een eerlijker samenleving, waarin we allemaal elkaars overvloed delen. Er is immers genoeg voor alle mensen, rijk en arm. Niemand hoeft gebrek te lijden, of het gevoel te hebben er niet bij te horen. Door de bedelaar de helft van zijn mantel te schenken en zelf de andere helft te houden, liet Sint Maarten de bedelaar merken dat hij er ook bij hoorde. Een prachtig voorbeeld van saamhorigheid en menselijke waardigheid. Laten we hem in ere houden, die Martinus.

Trouwens het is grappig te weten dat in streken waar de invloed van Luther als kerkhervormer grote invloed heeft gehad op het gangbare christelijke geloof wordt ook St-Maarten gevierd maar dan op 10 november , de dag waarop Maarten Luther werd geboren.

LEES MEER:   We willen geen oorlog en crises meer. Alstublieft?

http://www.dora-besparen.nl/gedachte-van-de-dag/geen-oorlog-en-geen-crises-meer/

Follow