STEEDS MEER VERSCHILLENDE ARTIKELEN IN DE GOEDKOPE WINKELS

door Neef M · Gepubliceerd 29/10/2016 · Bijgewerkt 28/10/2016

In de tijd toen tante Dora jong was, kon je vlees kopen bij de slager, brood en beschuit bij de bakker, en kleding in de kledingwinkel. De huidige trend is, dat de branches door elkaar beginnen te lopen. Het was al heel normaal om een kopje koffie te drinken in boekhandels, maar ook kledingzaken willen steeds vaker dat je tijdens of na het uitzoeken van een leuke jurk nog wat drinkt. In de goedkope winkels en supermarkten beginnen de verschillende soorten artikelen eveneens door elkaar te lopen.

Vroeger verkocht de slager het vlees van de koe die hij zelf geslacht had. De groenteboer kocht zijn groenten en fruit bij de groothandel in de buurt, die de spullen weer op de lokale groenteveiling had gekocht. Die tijden zijn voorbij. Mede dankzij internationale handelsverdragen klotsen de goederen en producten tegen de plinten, in een stroom die inmiddels de hele wereld omspant. Containerschepen vol kleding, elektronica, speelgoed, cosmetica en voedingsmiddelen gaan overal op deze planeet op zoek naar kopers en consumenten.

Verkeerde moment

Soms blijft er wel eens wat liggen, niet omdat het slecht is, maar omdat het misschien net op het verkeerde moment op de verkeerde plek terecht gekomen is. Producten verdwalen wel eens op hun wereldreis. Dan liggen ze maar in een pakhuis en de handelaar lijdt er uiteindelijk verlies op. Dan maar snel verkopen, desnoods voor een habbekrats. ‘Restpartijen’ heten die achtergebleven producten. Ze worden goedkoop ingekocht, en weer goedkoop doorverkocht aan de consumenten.

Lang niet alle aspecten van die wereldwijde handel in steeds meer producten zijn prettig. Soms worden lokale economieën geschaad, omdat de eigen fabrieken niet meer op kunnen tegen de goedkope spullen uit bijvoorbeeld Azië. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Voordeel is, dat mensen met weinig geld ook artikelen kunnen kopen, die ze anders moesten laten liggen.

Een winkel als Action is daar een goed voorbeeld van. Action koopt grote hoeveelheden overgebleven producten op voor weinig geld, en verkoopt die goedkoop door aan de klanten, aangevuld met andere goedkope artikelen, die het bedrijf in lagelonenlanden speciaal voor Action laat maken. Er zijn welvarende mensen die nuffig hun neus ophalen voor de Action, maar je kunt er spotgoedkoop ontzettend veel nuttige artikelen kopen. Er ligt kleding in de schappen, huishoudhulpjes, verf, gereedschap, blikjes en pakjes met voedsel, cosmetica, speelgoed en ‘leuke dingetjes’ voor je interieur of tuin. Heel veel verschillende soorten producten, allemaal voor hele lage prijsjes.

Mix

Ook andere goedkope winkels beginnen zo’n mix van diverse soorten artikelen te verkopen. Wibra en Zeeman verkopen al lang niet meer uitsluitend kleding en handdoeken en theedoeken. Er liggen pannen, schrijfwaren, speelgoed, en badartikelen en cosmetica in de schappen. Winkelbedrijven worden steeds meer outlets, waar je naartoe gaat omdat het er goedkoop is en van goede kwaliteit, geeft niet wat.

Als ondernemers ergens een outletstore openen, dan is de plaatselijke middenstand daar meestal niet blij mee, en probeert het verlenen van een vergunning te stoppen. De lokale winkeliers zijn bang dat ze klanten verliezen. Misschien is dat zo. Maar er blijft, naast de goedkope winkels, nog steeds ruimte voor de ambachtelijke zaakjes, waar het brood of de kaas misschien wat duurder zijn, maar wel heel bijzonder, voor al die gewone bijzondere momenten van het leven. Ook daar zie je steeds meer voorbeelden van: van bedrijven die juist heel bijzondere spullen verkopen, soms ook via internet, die de consument weer niet bij de Action of de Wibra vindt.