VAN VRAGEN IS NOG NOOIT IEMAND SLECHTER GEWORDEN

door Neef M · Gepubliceerd 01/03/2018 · Bijgewerkt 28/02/2018

Gisteren hadden we het over de vrijheid, die spaarzaamheid soms kan geven. Vandaag volgt de aanvulling: durf ook (door) te vragen! Er komt heel wat op je af, als je afhankelijk bent van een uitkering, of als je maar heel weinig verdient. Je krijgt te maken met allerlei instanties, die heel veel van je willen weten, voordat je je geld krijgt. En als je het niet krijgt, moet je heel veel moeite doen om daarover informatie in te winnen. Je staat vaak in je recht, maar zorg er maar eens voor dat je het ook krijgt!

Gewoonlijk is VRAGEN de enige methode om je recht te halen. Soms kloppen de cijfers niet, of zijn bepaalde feiten ten onrechte buiten beschouwing gelaten. Neem beslissingen van gemeenten en instellingen niet voor zoete koek aan, maar vraag naar het waarom. Dat vragen is niet altijd leuk. Soms draait je maag om, terwijl je naar de telefoon kijkt. Zal ik het doen? Zal ik het niet doen? Ik moét het doen! Kom op, pak die telefoon en vraag hoe het zo gekomen is!

Niet gemakkelijk

Vragen om hulp en informatie is niet gemakkelijk. Je moet niet alleen goed weten wat je wilt vragen, maar je moet ook goed opletten wat er geantwoord wordt. Je moet bepaalde dingen opschrijven, namen onthouden, telefoonnummers noteren. Hard werken! Maar de moeite loont. Je krijgt niet altijd je zin. Maar als je weet WAAROM je jouw zin niet hebt gekregen, kun je daar altijd van leren. Dan doe je het de volgende keer anders, beter.

Je hebt er niets aan als je stil in een hoekje blijft zitten en wacht tot een ander voor jou de beslissingen neemt. Pak je leven terug, en vraag. Vraag desnoods tot de ander er moe van wordt, maar vraag! Af en toe moet je gewoon je mond open doen, om in het leven verder te komen. Je hebt allemaal een gezonde Hollandse mond gekregen, zei tante Dora vroeger. Ook als je mond uit een ander land komt, en je misschien niet gewend bent om voor jezelf op te komen: doe het toch. Voor je eigen bestwil.