DE BRIEFKAART

door neef Groen · Gepubliceerd 31/01/2024 · Bijgewerkt 31/01/2024

Regelmatig presenteren we op onze pagina’s gebruiksvoorwerpen en producten die heel normaal waren in de jonge jaren van tante Dora, maar die langzamerhand zijn vergeten. Vaak zijn dat voorwerpen en producten die ooit hoorden bij een spaarzame levenswijze. Vandaag in Dora’s ding: de briefkaart.

Er zullen niet veel mensen meer zijn, die elkaar briefkaarten sturen. Dat was in de jonge jaren van tante Dora wel anders. Briefkaarten waren heel gewoon, en een goedkope manier om elkaar op de hoogte te stellen van de laatste nieuwtjes. Dat was in een tijd waarin email niet bestond, en lang nog niet iedereen was aangesloten op het telefoonnet. Het was ook de tijd dat de brievenbus aan de straat twee keer per dag werd geleegd, en er twee keer per dag werd bezorgd. Als de post snel was, had de geadresseerde jouw kaart nog op dezelfde dag waarop jij ‘m op de bus had gedaan.

Blanco

Een briefkaart was een standaard blanco kaart, waarop de postzegel al was afgedrukt. Voorop kon je het adres schrijven, achterop was er ruimte voor een (korte) boodschap. De kaart was van dun karton, en kon zo op de bus, zonder enveloppe. Briefkaarten werden altijd verzonden zonder omslag. Daardoor was de postzegel op de briefkaart goedkoper dan die op een brief mét enveloppe. Dat scheelde best. Het nadeel was, dat de postbode en een heleboel andere mensen konden meelezen met wat jij de ander geschreven had. Meestal gebruikte je de briefkaart daarom niet voor heftige liefdesbrieven.

Oma

Zoals gezegd: meestal ging het om korte berichten, die je aan de briefkaart toevertrouwde. Bijvoorbeeld hoe laat je aankwam met de trein, als je bij je oma ging logeren. De oplossingen van puzzels of prijsvragen ging ook via een briefkaart. In de jaren zeventig was er een filmprogramma op de televisie, getiteld ‘Voor een briefkaart op de eerste rang’. Op die briefkaart schreef je de oplossing van de quiz. De presentator trok een gelukkige winnaar, en die zat vervolgens ‘op de eerste rang’.

Ook tegenwoordig kun je bij PostNL nog briefkaarten bestellen. Ze kosten tegenwoordig al 1 euro, compleet met opgedrukte postzegel, maar ze zijn alleen tegenwoordig per 10 stuks tegelijkertijd te koop. Daarmee zijn ze net zo duur als een brief of een prentbriefkaart, die je allebei bovendien heel discreet in een enveloppe kunt stoppen. De goedkope variant die de briefkaart ooit was, bestaat dus niet meer in die vorm.

De tekst op de briefkaart kon iedereen meelezen. Tegenwoordig worden onze mailtjes ook door iedereen gelezen, lijkt het wel. Het voordeel van een email is echter, dat ‘ie niets kost. De klassieke briefkaart was wel goedkoop, maar gratis was de kaart zeker niet. Nostalgie heeft zijn prijs.