DE SPEELTUINVERENIGING
Gedurende de wintermaanden presenteren we regelmatig zaken die heel normaal waren in de jonge jaren van tante Dora, maar die langzamerhand zeldzaam zijn geworden. Vandaag in Dora’s ding: de speeltuinvereniging.
Tegenwoordig wordt bij het opzetten van een nieuwe woonwijk als vanzelf rekening gehouden met spelende kinderen. Maar dat was honderd jaar geleden niet vanzelfsprekend. Vooral de arbeiderskinderen woonden in kleine huizen in smalle straatjes zonder groen. Veel gelegenheid om te spelen was er niet. Vooral voor die kinderen werden eind negentiende eeuw de eerste speeltuinverenigingen opgericht. Die zorgden voor ruim opgezette speeltuinen met speeltoestellen zoals klimrekken en glijbanen.
Spieren
Lekker buiten spelen, je spieren gebruiken en samen dingen ondernemen: in de speeltuinvereniging was het allemaal te doen. Overigens werd er niet alleen gespeeld. Een kleine eeuw geleden gaven speeltuinverenigingen ook handvaardigheidslessen, cursussen Esperanto en zelfs lessen in tapdansen, dat door de Hollywood-films destijds in de mode was geraakt. De kinderen waren van de straat en leerden iets nuttigs.
Klassieke speeltuinen dreven op vrijwilligerswerk. Kinderen (of liever gezegd: de ouders van de kinderen) moesten contributie betalen, maar dat lag in de orde van een dubbeltje in de maand voor het hele gezin. Daar kon zelfs een arbeidersgezin geen buil aan vallen. En als er in een gezin echt niets te halen viel, dan kon er ook wel een mouw gepast worden, aan die contributie.
Hutten
Speeltuinen zijn in de loop van de twintigste eeuw wel veranderd, maar ze bestaan nog steeds, soms in een andere vorm. Vooral in de periode van de zomervakantie zijn er in ons land vele avonturenspeelplaatsen, waar thuisblijvende kinderen bijvoorbeeld hutten kunnen bouwen. En de natuurspeelplaats laat stadskinderen kennismaken met dingen als modder, zand en brandnetels.
Misschien moeten de kinderen tegenwoordig weer eens naar de speeltuin gesleept worden? De kids van nu krijgen kromme vingers, kromme ruggen en kippige oogjes van de iPhone, en spelen zelden meer samen in de buitenlucht. Honderd jaar geleden waren de bleekneusjes de kinderen in de arme wijken. Nu zijn het de jonge iPhone-fans. Die zouden misschien baat hebben bij een lekkere glijbaan?
LEES MEER: Lekker ouderwets spelen kan ook binnenshuis:
Follow
