VROEGER WAREN DE VERPAKKINGEN KLEINER

Vijftig jaar geleden was het niet vanzelfsprekend dat gezinnen beschikten over een koelkast. Alle voedingsmiddelen, ook bederfelijke waren, werden bewaard in de keukenkast of in een enigszins koele voorraadkelder. Als je op een flatje woonde en niet over een kelder kon beschikken, dan werd het toch echt alleen de keukenkast. Als dan in de zomer de temperaturen stegen, steeg ook de kans dat je kaas, je melk of het restje vlees van de vorige dag bedierf.

Om de kans op bederf zo klein mogelijk te maken, werden producten gekocht die niet zo snel bedierven, zoals gesteriliseerde A-melk. Bovendien zaten sommige voedingsmiddelen in veel kleinere verpakkingen dan wij nu gewend zijn. Die kleine potjes en pakjes waren zo sneller leeg, waardoor de kans op bederf buiten de koelkast kleiner werd.

Piepkleine glazen potjes

Zo werd mosterd in piepkleine glazen potjes verkocht, ter grootte van een flink borrelglas. Een paar lepels mosterd op de bruine bonen, en het potje was al half leeg. Zuinige oma’s met veel kleinkinderen schonken soms priklimonade in dergelijke glaasjes, zodat de Sisi-fles niet al te snel leeg raakte.

Ook de sambal oelek van Conimex zat ooit in kabouterpotjes. In de meeste Nederlandse doorsneegezinnen was de consumptie van sambal niet erg groot, en zo’n piepkleine portie kreeg geen tijd om te bederven. Ook niet-bederfelijke producten zaten in kleine verpakkingen. Bij de kapper kon je plastic capsules kopen met genoeg eiershampoo voor één wasbeurt. Niet helemaal vreemd, in een tijd dat mensen maar één keer in de week in bad gingen, en meteen hun haar wasten. Zo’n reuzenfles van tegenwoordig zou onder die omstandigheden anderhalf jaar meegaan.

Dankzij de koelkast kun je tegenwoordig een flinke jampot sambal of mosterd een half jaar goed houden. Bovendien zijn we veel meer exotisch en gekruid gaan eten, dus zo’n pot sambal komt wel op. Wat wel kleiner geworden is, zijn de potjes groenteconserven. Een halve eeuw geleden waren er nog veel grote gezinnen. Dan had je aan een potje snijbonen van drie ons niet genoeg. Tegenwoordig zijn er veel meer één- of tweepersoons huishoudens, waarvoor een pot voor een weeshuis teveel is. Maar die één- of tweepersoons huishoudens smeren wel vaker een flinke lepel sambal of mosterd op hun eten. Daarom blijft de koelkast voor iedereen een grote zegen.

LEES MEER:   Vroeger gingen consumenten ook soepeler om met de houdbaarheid (toen er nog geen houdbaarheidsdatum op de verpakking werd vermeld):

http://www.dora-besparen.nl/gedachte-van-de-dag/ga-soepel-om-met-de-houdbaarheidsdatum/

Follow