DE MEST LIGT SOMS GEWOON OP STRAAT

door Neef M · Gepubliceerd 21/08/2016 · Bijgewerkt 20/08/2016

De overleden man van tante Dora was in zijn jonge jaren een groot liefhebber van rozen. Achterin de tuin had hij flink wat rozenstruiken staan, inclusief een klimroos die vrolijk over het schuurtje woekerde. De rozen deden het zo goed, omdat ze regelmatig van mest werden voorzien. Gratis, wel te verstaan.

In die tijd kwamen veel handelaren nog aan huis, zoals de melkboer en de bakker. Veel van die mannen kwamen met een wagen met een paard ervoor. Tot het begin van de jaren zestig waren paard en wagen nog heel gewoon. Af en toe liet zo’n paard wel eens wat vallen, ook in de straat waar tante Dora en haar gezin woonde. Dan ging de man van Dora naar buiten en schepte de paardenappelen met een speciaal daarvoor gereserveerd schepje in een speciaal daarvoor gereserveerd emmertje. Vervolgens werd de paardenpoep keurig aan de voet van de rozenstruiken neergelegd, die uit dank uitbundig bloeiden. Veel plezier van gratis mest!

Bestelautootje

Wagens met paarden ervoor zijn inmiddels uit onze steden verdwenen. Een bestelautootje is gemakkelijker. Daardoor is de kans klein, dat je zomaar bruikbare poep op je stoep vindt. Maar in het buitengebied van steden vind je vaak wel maneges, en die paarden maken ook wel eens een ommetje langs de akkers en over ruiterpaden. Daar laten ze ook wel eens wat vallen, en de ruiter stapt niet even af om de paardendinges met een plastic zakje of een schepje op te ruimen, zoals hondenbezitters doen.

Let er eens op, als je vanmiddag een wandelingetje gaat maken. Misschien zijn er bij jou in de buurt ook maneges of ruiterpaden, en ligt de mest zomaar op de grond te wachten tot jij het meeneemt, helemaal gratis. Paardenmest is ideaal voor rozen, maar ook struiken en heesters kunnen goed een stoot mest gebruiken, zo af en toe. Rond de stam gestrooid verricht mest wonderen. Voor groentetuinen is het niet zo geschikt, omdat er nogal wat ontwormingsmiddelen in paardenmest zitten, en dat wil je niet aan je eten krijgen. Maar in de siertuin heb je daar geen last van.