DE EXTRA KOSTEN VAN HET THEEZAKJE
Een lekker warme kop geurige thee is voor veel mensen het hoogtepunt van de dag. Thee zetten en thee drinken is een ritueel, niet alleen bij de Japanners. Kan zoiets lekkers en aangenaams ook slecht zijn? Het is de vraag wat je met ‘slecht’ bedoelt. Losse thee, opgegoten met kokend water in een theepot, is de oervorm van het theezetten. Maar sinds we thee met theezakjes zijn gaan zetten, is er wel wat gebeurd. Theezakjes zijn niet goed voor het milieu, en ze kosten de consument onnodig geld.
Het is absoluut waar, dat theezetten met een theezakje heel gemakkelijk is. Op dit moment wordt het overgrote deel van de kopjes thee wereldwijd gemaakt met behulp van een theezakje. Volgens sommige experts is het gemak van het zakje mede de reden dat we zoveel thee drinken. Maar er kleven ook nadelen aan het theezakje. We noemen er een aantal:
- Een theezakje bestaat voor een groot gedeelte NIET uit thee. Het zakje is van een soort filterpapier gemaakt, er zit een draadje aan, dat aan het zakje bevestigd is met een nietje, en aan het einde van het draadje zit een etiket, dat er mede voor zorgt dat het touwtje niet in de pot of kop valt, zodat je het zakje weer uit de thee kunt halen zonder je vingers te branden. Heel veel materiaal, dat uiteindelijk afval wordt, en waar je ook extra voor moet betalen. Want de prijs van dat nietje en het zakje en het etiket betaal jij als consument. Het is geen groot bedrag, maar losse thee zonder zakje en etiket kost minder per gewicht.
- Het theezakje is niet helemaal composteerbaar. Losse theebladeren natuurlijk wel. Het zakje zelf is in 70 tot 80% van de gevallen van papier, (er zijn dus ook zakjes van andere materialen, zoals nylon), maar vaak is het composteerbare filterpapier versterkt met een plastic gaasje, dat verhindert dat het natte zakje scheurt. Wie theezakjes op zijn composthoop doet, zal die stukjes plastic uiteindelijk in zijn compost krijgen.
- In theezakjes zitten best veel chemicaliën, van plastic tot bleekmiddel om het papier te bleken, tot de kunststof vezels van het draadje en de drukinkt op het etiket. Je mag het theezakje in de groene afvalcontainer doen, maar eigenlijk is het klein chemisch afval. Elk theezakje voor zich is geen probleem, maar al die tientallen miljoenen theezakjes die wij jaarlijks in de Lage Landen produceren, vormen samen een flinke gifbelt.
- Theezakjes worden gemaakt in een grote fabriek in onze streken. Om de machines te laten draaien is energie nodig, en materialen moeten over grote afstanden worden vervoerd. Best wel veel verspilling, dus. Bovendien verdient de theeboer in het land van herkomst er niets aan.
Conclusie: gebruik losse thee, al dan niet in een thee-ei of een ander opnieuw te gebruiken houder. Het spaart zeer zeker je portemonnee, en ook het milieu zal je danken. Bovendien kun je met losse thee je eigen melange maken, bijvoorbeeld met kruidenthee en gedroogde vruchten. Dat is ook nog lekkerder dan de chemisch gemaakte rooibossmaak uit de theefabriek.
LEES MEER: En als je last van je keel hebt: melk met honing:
Follow
Voor mij is losse thee ook nog eens veel smakelijker.
Losse thee halen bij de Turkse winkel, wij halen een kilo voor ongeveer 9 euro. Het is heerlijke thee !
In theezakjes zit vaak ook suiker, en in theezakjes zit thee van mindere kwaliteit.
Ik koop mijn losse thee bij de Turkse toko, kost per pond vier a vijf euro. Ik doe er een jaar mee. Wel grootste deel in een gesloten blik/pot opbergen en kleiner potje in de keuken voor dagelijks gebruik.
Heb opeens geen zin meer in thee. Dacht dat ik gezond en goed bezig was.
Ik zweer bij thee uit eigen tuin: Citroenverbena, – melisse, munt, dropplant, frambozenblad, lavendel en rozemarijn/citrus – en dat in telkens andere samenstellingen!