EEN OUDERWETSE PORTEMONNEE VOOR DE DAGELIJKSE BOODSCHAPPEN
Het is een oude truc, die in veel gevallen nog steeds werkt: het huishoudportemonneetje. Wie weinig geld heeft, moet goed op de uitgaven letten. De meeste vaste lasten worden tegenwoordig via een automatische afschrijving geregeld. Wat er aan geld overblijft is in principe voor onvoorziene uitgaven en voor het huishouden.
Onvoorziene uitgaven kun je niet vooruit plannen. Daar zijn het ‘onvoorziene’ uitgaven voor. Maar de bedragen die je uitgeeft voor je dagelijkse boodschappen, kun je wel beheersen. Daar zijn een aantal trucjes voor, zoals het hebben van een huishoudportemonnee. Eigenlijk is het een oud idee. Vroeger, toen vrijwel iedereen moest woekeren met de centen die hij of zij kreeg (meestal wekelijks), werd het loon kort na ontvangst al verdeeld over verschillende potjes.
Tomado
De firma Tomado bracht in de jaren vijftig en zestig zelfs een soort blikken spaarpot op de markt. Er zaten diverse gleuven in, waardoor guldens en dubbeltjes in een eronder liggend bakje konden worden geworpen. Alles precies afgemeten, voor ‘Huur’, ‘Gas’, ‘Huishoudgeld’, enzovoort. Dat was in een tijd, waarin de huur nog cash werd geïnd door een meneer die elke maand de huizen langs ging. Meestal waren het de huisvrouwen, die het geld over de verschillende posten verdeelden. Huisvrouwen waren in de jaren vijftig en zestig de ware boekhouders en schatmeesters van het gezin.
Wat aan huishoudgeld werd weggezet, werd ook echt aan de dagelijkse boodschappen besteed, en aan niets anders. Want geld dat voor de huur bestemd was, kon niet zomaar worden gebruikt om het boodschappengeld aan te vullen. Je moest het ermee doen.
Ervaringszaak
Wat genoeg was voor het huishouden, was meestal een ervaringszaak, gebaseerd op het zakelijke inzicht van de huisvrouw. Maar de hoogte van dat bedrag werd ook gedicteerd door wat er beschikbaar was. Als je, na alle vaste lasten ervan afgetrokken te hebben, twintig gulden in de week overhield, dan moest je het daar maar van zien te doen. Die twintig gulden ging letterlijk in de huishoudportemonnee, een beurs die alleen voor de dagelijkse boodschappen werd gebruikt.
Ook in onze hypermoderne tijd is het handig om zo’n huishoudportemonneetje te gebruiken. Je pint aan het begin van de week een bedrag voor de komende week, en stopt dat in een aparte portemonnee. Daar ga je het de hele week mee doen. En als de huishoudbeurs aan het einde van de week bijna leeg is, dan heb je pech gehad. Dan maak je maar iets heel goedkoops klaar, en eet je daar maar van. Of je koopt die dure fles wasmiddel nog maar even niet, maar pas volgende week.
Briefjes
Het voordeel van de ouderwetse, niet-digitale huishoudknip is, dat je werkelijk ziet dat ‘ie leger wordt. Je doet hem open en ziet de briefjes van vijftig gedurende de week langzaam plaats maken voor briefjes van twintig, dan van tien, en uiteindelijk een vijfje met hier en daar een twee euromuntstuk.
Niet schrikken maar dapper zijn. Reken uit wat je met dat vijfje nog wel kunt doen. Wedden dat het lukt? Als het lukt, dan heb jij weer gewonnen, en begin je de volgende week met een schone lei. Geen schulden, zelfs niet op het microniveau van het huishoudgeld. In het begin is het misschien wennen, maar uiteindelijk betaalt het zich terug, dat huishoudportemonneetje. Letterlijk.
LEES MEER: Er zijn in ons land mensen die letten niet op een tientje meer of minder, en er zijn mensen die een tientje uitgeven teveel vinden, zelfs voor noodzakelijke spullen als kleding en schoeisel. Er zijn eigenlijk twee Nederlanden, die weinig tot niets van elkaar weten:
TWEE NEDERLANDEN, DIE NIETS VAN ELKAAR WETEN
Follow
Ik heb al jaren een huishoudportemonnee en dat bevalt me prima.
Ik heb dat andere artikel ook gelezen, maar kon daar niet meer reageren. Dus doe ik het nu hier. Ik ben het er deels mee eens. Wij hebben in de beginjaren van ons huwelijk toen de kinderen klein waren heel krap moeten leven en idd moeten kijken naar een lege portemonnee aan het eind van de maand. We leefden heel zuinig, maar investeerden toch in een opleiding voor mijn man. We hebben over de jaren veel geld en mijn man veel tijd besteed aan diverse opleidingen en daar ook genoeg voor gelaten. Ik had het daar wel eens over met anderen die in een vergelijkbare situatie zaten en zij vonden dat de werkgever dat maar moest betalen. Zelf wilden ze geen geld steken in het verbeteren van hun situatie. Nu weet ik wel dat niet iedereen een opleiding kan betalen, maar het kan ook een keuze zijn. Wij rookten niet, geen alcohol, geen huisdieren etc.
Wij hebben het financieel nu gelukkig een stuk beter. Maar ik vergeet nooit hoe het vroeger was. Nog steeds dus die huishoudportemonnee, iets maken van niets. En me zo rijk voelen dat we dure ziektekosten gewoon kunnen betalen. Dan besef ik dat geld wel degelijk gelukkig(er) maakt. Je hebt meer vrijheid. Al is een goede gezondheid een nog grotere vorm van rijkdom.
En ik zal echt de enige niet zijn die zo denkt. Aan de andere kant is het ook zo dat vanwege mijn gezondheidsproblemen ik niet kan werken en geen uitkering krijg omdat ik ziek werd in een periode dat ik niet werkte. Mijn man is alleenverdiener en hij betaalt duizenden euro’s meer belasting per jaar dan wanneer we tweeverdieners waren en dit bedrag zouden verdienen. Verder hebben we jaren veel geld moeten betalen voor de zorgverzekering omdat we net boven de ziekenfondsgrens zaten. Tweeverdieners zaten vaak veel hoger qua inkomen samen, en zij konden in het ziekenfonds blijven. Ook geen andere toeslagen gehad.
Voor wat betreft de toekomst ben ik somber over de financien. De hoge opgelegde kosten voor een verplichte energietransitie die naar mijn idee veel te snel en ondoordacht gaat (vooral in belang van de overheid ivm belastingen en de installatiebedrijven), de vergrijzing, de migratie (de meesten komen langdurig in de bijstand terecht). Dit gaat voor nog veel meer armoede zorgen. En voor een slechtere economie wat het voor de meeste Nederlanders ook slechter gaat maken want straks gaat voor veel mensen het volledige inkomen op aan vaste lasten en kunnen het niet meer betalen om op hun werk te komen. Ik blijf sober en creatief leven.
Veggiemo, ik kan me hier helemaal bij aansluiten, zelf val ik ook overal buiten omdat ik op mijn 60 ste al voor de 2 e maal weduwe ben geworden en dus te ‘jong’ ben voor ANW en te oud voor werk dus probeer ik ook zeer zuinig te leven en zie met grote vrezen alle plannen met o.a. de energiekosten. Gelukkig kan ik van weinig rondkomen en hebben we gelukkig tante Dora!