DE BROODTROMMEL
Gedurende de wintermaanden presenteren we een aantal gebruiksvoorwerpen en producten die heel normaal waren in de jonge jaren van tante Dora, maar die langzamerhand zijn vergeten. Vaak zijn dat voorwerpen en producten die ooit hoorden bij een spaarzame levenswijze. Vandaag in Dora’s ding: de broodtrommel als bewaarder van de boterham met tevredenheid.
Natuurlijk kun je, als je dat wilt, tegenwoordig nog een broodtrommel kopen. Maar het is niet meer een ding dat elk aanstaand echtpaar in de uitzet wil hebben. Dat was een halve eeuw geleden wel anders. De broodtrommel was toen het centrum van de keuken. Daar kwamen de boterhammen vandaan, belegd met tevredenheid. Brood bewaarde je in een blikken bak met deksel, al dan niet van Brabantia, die zijn stalen rekken en trommels graag aanduidde met ‘home steel’.
Enigszins hygiënisch
De broodtrommel hoorde bij een tijd waarin broden nog niet voorgesneden in een plastic zak werden gekocht. Je kocht een heel ongesneden brood, waar de bakker hooguit een papiertje omheen draaide, zodat je het nog enigszins hygiënisch onder je arm kon dragen. Thuis sneed je er met je eigen broodzaag (wie had ‘m niet?) plakken af, die met margarine en jonge kaas of jam werden belegd. Het overgebleven brood ging terug in de broodtrommel, waar meestal plaats genoeg was voor wel twee broden.
Waarin had je het brood anders moeten bewaren, in een tijd waarin koelkasten ook niet normaal waren? Zomaar los in de keukenkast was niet ideaal. Dan droogde het halfje knipwit binnen een dag uit, of werd door de muizen aangeknaagd. In een stevige Brabantia broodtrommel mét sluiting bleef het brood langer vers en was veilig tegen ongedierte en brood snoepende kinderen.
In de jaren zestig kwamen de eerste voorverpakte broden op de markt, zoals Tarvo en het inmiddels al lang vergeten, maar toen immens populaire witbrood van King Corn. Dat zat in vetvrije papieren zakken, die het brood niet alleen vers hielden, maar die er ook voor zorgden dat de broden niet uit elkaar vielen. Want deze broden werden inderdaad al voorgesneden. Lekker handig, en mooi op maat gesneden voor het standaard lunchpakket.
Op een dag had Nederland wel genoeg van het tamelijk kleffe King Corn-brood. Ambachtelijk brood, dat werd in de jaren zeventig de mode. Bruin of volkoren brood dus, ‘met alle goede dingen er nog in’, waarin ook best zonnepitten, extra zemelen of noten mochten zitten. Aan de fantasie van de bakkers en hun klanten zou het niet liggen. Brood werd synoniem met ‘gezond’. Heel even werd ook weer de oude broodtrommel van stal gehaald, om al die superbroden in op te bergen.
Broodsnijmachine
Maar inmiddels had in de meeste bakkerijen en supermarkten de broodsnijmachine zijn intrede gedaan. Al die nootjes en korreltjes in het deeg maakten het nieuwe volkorenbrood moeilijk te snijden. Dat ging gemakkelijker en sneller in een professionele snijmachine. Je kreeg het brood mee in een handige plastic zak. Die had het bijkomende voordeel dat het brood er veel langer vers in bleef. Zeker als je de zak in de koelkast bewaarde, die iedereen inmiddels bezat.
Het brood belandde naast de Bona en de jongbelegen kaas in de koelkast, alles handig binnen handbereik. De broodtrommel had afgedaan. In sommige huishoudens werden er nog koopzegels en zegelboekjes in bewaard, maar al snel verdween het ding op zolder, of bij het grofvuil. Jammer, want met zo’n metalen bewaarkluis bewijs je jouw ambachtelijke brood wel de bijzondere eer die het toekomt. Ondanks de recente vrees voor gluten.
LEES MEER: En als je toch ‘oud’ brood hebt, maak er dan wat lekkers van. Recepten genoeg, op Zuinig met tante Dora, zoals deze:
Follow
